Fikcyjne zmienne: jak ich używać do pisania inteligentniejszego języka DAX

W tym samouczku opowiem o tym, jak używać zmiennych fikcyjnych do pisania lepszych miar języka DAX. Jest to szczególnie przydatne w przypadkach, gdy potrzebny jest bardziej złożony język DAX. Korzystając z tej techniki, możesz być bardziej elastyczny w radzeniu sobie z różnymi zmiennymi i warunkami. Możesz obejrzeć pełny film tego samouczka na dole tego bloga.

Zdecydowałem się zrobić ten samouczek z powodu pytania, które napotkałem na .

Na podstawie tego pytania Harvey chciał połączyć analizę Pareto z kilkoma dodatkowymi kryteriami. Chciał przyjrzeć się najlepszym 20% rankingu sprzedaży, jednocześnie patrząc na jego przecięcie z innymi produktami, które miały marże powyżej określonego procenta.

Spis treści

• Opracowanie rozwiązania dla rankingu sprzedaży i odcięcia marży zysku
• Używanie zmiennych fikcyjnych dla warunków AND
• Używanie zmiennych fikcyjnych dla warunków LUB
• Dlaczego zmienne fikcyjne działają
• Gdzie zmienne fikcyjne są przydatne
• Wniosek

Opracowanie rozwiązania dla rankingu sprzedaży i odcięcia marży zysku

W oparciu o wymagania, o których wspomniał Harvey, stworzyłem szkic rozwiązania, które zawiera suwaki dla pozycji Sales Rank i Profit Margin Cutoff .

W zależności od parametrów ustawionych na tych suwakach, wizualizacja rozproszenia pokaże produkty spełniające oba kryteria .

Załóżmy, że ranking sprzedaży to A, a marża zysku to B . Zasadniczo pokazuje to warunek . Wymaga to stosunkowo standardowych miar DAX. Są one pokazane tutaj w prawym okienku pod miarami, gdzie mam Sales Rank , który używa podstawowego . Mam również koszty całkowite, zyski całkowite i inne zmienne, które pobierają swoje wartości z suwaków.

Używanie zmiennych fikcyjnych dla warunków AND

Jeśli chodzi o warunek ORAZ , to właśnie ta miara wykonuje ciężkie zadania.

Jest kilka interesujących rzeczy, które możesz zauważyć w tym pomiarze. Zasadniczo te tryby warunkowe są zwykle używane w kryteriach / . Ale zamiast tego użyłem czegoś, co nazywam zmiennymi fikcyjnymi, gdzie jeśli warunek jest PRAWDĄ, otrzymuje 1. Jeśli jest FAŁSZ, otrzymuje 0.

Tak więc ta miara pokazuje, że jeśli Ranking Sprzedaży jest mniejszy lub równy Odcięciu Rankingu Sprzedaży, otrzymuje 1. Jeśli Marża Zysku jest większa niż Odcięcie Marży Zysku, otrzymuje 1. W przeciwnym razie otrzymują zero.

Takie podejście jest bardzo powszechne w analizie statystycznej i regresji, ale może być również przydatne, jeśli chodzi o DAX.

Użyłem tego podejścia, ponieważ potrzebuję tych wartości do następnej części, w której łączę te dwie zmienne, mnożąc je .

Po połączeniu dwóch zmiennych fikcyjnych Rnk i Marg mogę przejść do następnej części miary. Jeśli ta połączona wartość jest większa od zera, przypisuję kolor czerwony. Jeśli nie jest, przypisywany jest kolor niebieski.

Używanie zmiennych fikcyjnych dla warunków LUB

Co zrobić, jeśli chcesz użyć tego podejścia w warunku ?

Możesz użyć tego samego procesu, ale jeśli chodzi o krok, w którym łączysz zmienne, użyj znaku plus zamiast gwiazdki .

Zatem warunek AND wymagałby takiej gwiazdki:

Warunek LUB wymagałby znaku plus takiego jak ten:

Gdy klikniesz akceptuj, zastosuje te warunki na wykresie punktowym. Produkty spełniające te ustalone warunki będą wtedy wyświetlane jako te czerwone kropki tutaj.

Dlaczego zmienne fikcyjne działają

Jeśli zastanawiasz się, dlaczego te fikcyjne zmienne działają, mam tutaj kilka diagramów, które mogą pomóc.

Zacznijmy od warunku AND .

AND oznacza, że ​​oba lub wszystkie warunki są PRAWDĄ. Charakteryzuje się mnożeniem. Po pomnożeniu dowolny warunek FAŁSZ ustawia cały wyraz na 0. Więc jeśli masz dwie zmienne, A i B, i obie są prawdziwe, to dałoby iloczyn 1, który zwraca PRAWDA.

Ale jeśli albo A jest równe zeru, albo B jest równe zeru, otrzymujesz trzy warunki, w których cały wyraz kończy się na zero. To skrzyżowanie.

Z drugiej strony, jeśli spojrzymy na warunek LUB, oznacza to, że jeden lub którykolwiek z warunków jest PRAWDĄ. Zamiast mnożenia wymaga to dodania. Tak więc żaden pojedynczy zestaw FAŁSZ nie da wyniku 0, ale dopóki dowolny warunek jest prawdziwy, zwiększa ten warunek o 1.

Tak więc na diagramie dla warunku LUB, jeśli zarówno A, jak i B są PRAWDĄ, to wyrażenie otrzymuje 2. Jeśli A jest fałszywe, ale B jest prawdziwe, otrzymuje 1. Odwrotność również otrzymuje 1, podczas gdy ty otrzymujesz tylko 0 jeśli oba warunki są fałszywe.

Gdzie zmienne fikcyjne są przydatne

Najwyraźniej możesz użyć podstawowych warunków AND lub OR dla prostych przypadków. Jednak nie będą one działać tak dobrze, jeśli chodzi o bardziej złożone przypadki. Oto jeden przykład.

Ten przypadek pokazuje siedem zmiennych. Kombinacja A, B i C jest PRAWDA. Podobnie jak kombinacje D i E lub F i G.

Gdybyś miał napisać miarę DAX dla tego warunku, możesz sobie wyobrazić, jak długie i skomplikowane byłoby to zadanie. Ale jeśli zastosujesz fikcyjne zmienne, możesz to znacznie uprościć. Wystarczy zastąpić te operatory, aby uzyskać prostszą formułę.

Stamtąd używasz warunku, że jeśli wynik jest większy niż 0, byłoby to PRAWDA. Jeśli okaże się, że jest równy 0, otrzymujesz FAŁSZ.

Wróćmy do pliku usługi LuckyTemplates, aby zobaczyć, jak to działa w rzeczywistym raporcie.

Tak więc w tym przypadku czerwone kropki pokazują przypadek, w którym oba warunki są prawdziwe, podczas gdy fioletowe kropki pokazują, że tylko jeden warunek jest prawdziwy.

Przechodząc do miary, zobaczysz zmienne fikcyjne Rnk i Marg, gdzie mamy warunek OR, jak pokazano przez plus .

Wtedy zobaczysz również, że pod konstrukcją TRUE masz 2 dające czerwony, co oznacza, że ​​masz dwa PRAWDZIWE stwierdzenia. Jeśli jedno ze stwierdzeń jest prawdziwe, zmienia kolor na fioletowy. Jeśli żadne z nich nie jest prawdziwe, daje to 0, które pokazuje niebieskie kropki.

Odpowiada to bezpośrednio macierzy diagramu OR, o której mówiliśmy wcześniej.

Wracając do naszego ostatniego warunku, możemy przyjrzeć się, co się stanie, jeśli chcemy przyjrzeć się dwóm zestawom wartości odstających. Zasadniczo, jeśli chcemy spojrzeć na to, co spełnia oba warunki A i B, dwie kropki tutaj reprezentujące Produkty 4 i 15 spełniają te kryteria.

Z drugiej strony możesz również spojrzeć na dolną wartość odstającą, którą jest Produkt 1.

Pamiętaj też, że cały ten raport jest dynamiczny. Im bardziej przesuwasz suwaki, tym więcej punktów potencjalnie zobaczysz.

Patrząc na poniższą miarę, pokazuje ona ostatni przypadek, o którym mówiliśmy, gdzie mamy cztery zmienne fikcyjne — najwyższy stopień (TopRnk), wartości większe lub równe marży (GTEMarg), najniższy stopień (BotRank) i mniejszy lub równy marginesowi (LEMar).

Patrząc na łączną wartość, pomnożyliśmy TopRnk i GTEMarg, a następnie dodaliśmy to do iloczynu BotRank i LEMarg.

Jeśli którykolwiek z tych warunków powróci jako PRAWDA, na wykresie pojawi się czerwony punkt. Jeśli nie, pokaże niebieski punkt.

Używanie zaawansowanego języka DAX do obsługi wielu instrukcji IF w usłudze LuckyTemplates
Jak używać SWITCH True Logic w usłudze LuckyTemplates
Funkcje języka DAX w usłudze LuckyTemplates: korzystanie z iteratorów

Wniosek

Używając i łącząc te zmienne fikcyjne, można uzyskać pożądane wyniki przy użyciu prostych miar w porównaniu ze zwykłymi skomplikowanymi miarami języka DAX, których wymagają tekstowe miary PRAWDA/FAŁSZ.

Zacznij wypróbowywać to podejście w innych raportach, które używały warunków PRAWDA lub FAŁSZ w przeszłości i zobacz, jak wpływa to na twoje pomiary, gdy komplikujesz warunki.

Wszystkiego najlepszego,