Python door de gebruiker gedefinieerde functies | Een overzicht

In deze zelfstudie bespreken we hoe u door de gebruiker gedefinieerde Python-functies kunt gebruiken en hoe u deze kunt maken. Door de gebruiker gedefinieerde functies kunnen u helpen grote programma's op te splitsen in kleine onderdelen, zodat ze gemakkelijker te debuggen, te onderhouden en te begrijpen zijn.

Door de gebruiker gedefinieerde functies zijn ook geweldig voor het opslaan van herhaalde codes in een programma. We kunnen die code uitvoeren door de functie aan te roepen wanneer dat nodig is. 

Laten we beginnen met het verkennen, bouwen en oefenen van het maken van door de gebruiker gedefinieerde functies door een nieuw notitieblok te maken. Om dat te doen, klikt u op het menu Bestand , plaatst u de muisaanwijzer op Nieuw notitieblok en selecteert u Python 3 .

Nadat we een nieuw notitieblok hebben gemaakt, beginnen we door een paar keer op ESC + B te drukken om meerdere codecellen toe te voegen . 

Laten we een documentreeks toevoegen om een ​​korte notitie te geven over wat we doen. Om dit te doen, is het belangrijk om het " # " -teken aan het begin te gebruiken. Typ vervolgens de notitie direct na het teken " # ". 

Inhoudsopgave

• Structuur van door de gebruiker gedefinieerde functies in Python
• Argumenten toevoegen in door de gebruiker gedefinieerde Python-functies
• Functies wijzigen in Python
• Voorwaardelijke verklaringen in Python
• Functies in variabelen aanroepen
• Conclusie

Structuur van door de gebruiker gedefinieerde functies in Python

Om door de gebruiker gedefinieerde functies in Python te maken, moeten we de standaardstructuur volgen. Eerst moeten we def toevoegen om de functie te definiëren. Vervolgens voegen we de functienaam toe. Voeg ten slotte haakjes openen en sluiten toe om de functie te sluiten.

Houd er rekening mee dat we ook argumenten tussen haakjes kunnen toevoegen , maar voor nu laten we het gewoon leeg. Na het sluiten van de functie kunnen we aan het einde een dubbele punt toevoegen.

Dit is om ervoor te zorgen dat de instructies die we gaan declareren, worden toegevoegd aan de functie die we maken.

Laten we, nadat we de functie hebben gemaakt, een instructie toevoegen die later zal worden uitgevoerd wanneer we deze functie aanroepen. Laten we voor dit voorbeeld het woord " hallo " afdrukken.

Klik na het toevoegen van de instructie op Enter om naar de volgende regel te gaan. Je zult merken dat de coderegel nog steeds ingesprongen is nadat je op Enter hebt gedrukt. Dit betekent dat we nog steeds in de functie zitten. Om de functie te verlaten, drukt u eenmaal op Backspace .

Daarna kunnen we die functie nu uitvoeren door deze aan te roepen met de functienaam . Voordat we dat doen, voegen we nog een documentstring toe .

Laten we de functie aanroepen door de functienaam te typen en haakjes openen en sluiten toe te voegen. Klik vervolgens op Shift+Enter .

Als gevolg hiervan zullen we zien dat deze functie een tekst weergeeft die " hallo " zegt.

Vervolgens voegen we nog een instructie toe die " Bob " zal weergeven.

Druk vervolgens nog een keer op Shift + Enter om de code opnieuw uit te voeren.

Dat is hoe we functies maken en aanroepen in Python .

Argumenten toevoegen in door de gebruiker gedefinieerde Python-functies

Laten we nu proberen argumenten aan onze functie toe te voegen. Laten we een documentreeks toevoegen , zoals in het onderstaande voorbeeld.

Laten we daarna onze nieuwe functie definiëren met een argument .

Voorlopig gaan we slechts 1 argument toevoegen met behulp van de variabele " x ". In dit voorbeeld is de " x " een begroeting die u wilt weergeven wanneer de functie wordt aangeroepen of uitgevoerd. Laten we een instructie toevoegen die het argument weergeeft dat we hebben toegevoegd.

Vervolgens gaan we onze functie " begroeting " aanroepen en een waarde naar het argument " x " sturen . Hierna ziet u de tekst " Hallo Bob " als resultaat afgedrukt.

Functies wijzigen in Python

Laten we deze functie aanpassen. We kopiëren de laatste functie die we hebben gemaakt en plakken deze in de volgende codecel .

In plaats van print() te gebruiken , gebruiken we return() waarmee u de waarde kunt retourneren die we hebben ingesteld bij het aanroepen van de functie . 

Bovendien kunt u met de instructie return() de waarde meerdere keren retourneren.

Een ander voordeel van return() is dat je de waarde zo vaak kunt retourneren als je wilt. Laten we bijvoorbeeld " Hallo Bob " 2000 keer retourneren.

Laten we verder gaan met een ander voorbeeld. Deze keer maken we een formule. In het vorige voorbeeld gebruikten we maar één argument, maar in dit voorbeeld gaan we er nu twee gebruiken.

In dit voorbeeld noemden we onze functie " formule1 " met als argumenten " x " en " y ". We hebben ook een formule ingesteld in onze return -instructie, daarna hebben we waarden opgegeven voor " x " en " y " bij het aanroepen van de functie. Om deze formule samen te vatten: 2*2+1+1 is gelijk aan 6 .

Dat is hoe we argumenten in Python maken en gebruiken .

Onthoud dat argumenten de waarden zijn die naar de functie worden gestuurd wanneer deze wordt aangeroepen.

Voorwaardelijke verklaringen in Python

We gebruiken voorwaardelijke instructies in Python om een ​​programma uit te voeren op basis van de opgegeven voorwaarde. Python analyseert of deze voorwaardelijke instructies voldoen aan de opgegeven voorwaarden of niet. Vervolgens kunnen de resultaten als waar of onwaar worden verwerkt .

Laten we beginnen met het maken van onze voorwaardelijke functie door variabelen te maken .

Nadat u deze variabelen hebt gemaakt, drukt u op Shift + Enter om ze te laden. Vervolgens beginnen we met het definiëren van onze functie en noemen we deze " is_approved " met argumenten als naam , salaris , bijkant en onkosten . 

Binnen de functie willen we het jaarlijkse_totaal krijgen dat gelijk is aan " salaris*12+side*12-expenses*12 ".

Vervolgens retourneren we de naam en yearly_total .

Bij het aanroepen van de functie geven we de waarden door van de variabelen die we eerder hebben gemaakt. In dit geval is het naam1 , salaris1 , zijde1 en uitgaven1 . We zouden een uitvoer moeten hebben die lijkt op het onderstaande voorbeeld.

Zoals je kunt zien in ons resultaat, hebben we John samen met zijn jaarlijkse_totaal van 32400 . 

Laten we vervolgens onze voorwaardelijke verklaringen toevoegen. Deze keer zullen we " return name, yearly_total " verwijderen omdat we het in dit voorbeeld niet zullen gebruiken.

Deze voorwaardelijke verklaring betekent simpelweg dat als het jaarlijkse_totaal van een persoon groter is dan 30000 , de naam wordt weergegeven samen met het bericht “ , u bent goedgekeurd. ”

Aan de andere kant zal de else-instructie de return() -instructie weergeven met de naam en het bericht “ , u bent niet goedgekeurd. ” als het jaarlijkse_totaal minder is dan 30000 .

Als we de functie proberen aan te roepen met onze voorwaardelijke instructies, is dit het resultaat. 

Als we naar het resultaat kijken, wordt John goedgekeurd omdat hij er meer dan 30000 heeft voor zijn jaarlijkse_totaal .

Functies in variabelen aanroepen

Laten we vervolgens proberen onze instructie voor het aanroepen van de functie in variabelen te plaatsen. We doen dit om de uitvoer op te slaan voor elke persoon die we hebben gemaakt.

Laten we hierna teruggaan naar de variabelen die we hebben gemaakt en de variabele bijwerken die wordt gebruikt voor Jill en John .

Zorg ervoor dat u het programma na het bijwerken van de variabelen opnieuw uitvoert om de wijzigingen op te slaan. 

Laten we de resultaten weergeven met behulp van de instructie print() en de resultaatvariabelen .

Bij het weergeven van de resultaten kunnen we zien dat iedereen is goedgekeurd omdat Bob , Jill en John er meer dan 30000 in hun jaarlijkse_totaal hebben . Laten we dus onze drempel wijzigen van 30000 in 35000 en het programma opnieuw uitvoeren.

Als je het je nog kunt herinneren, heeft John er maar ongeveer 32000 in zijn yearly_total . Maar we hebben de drempel veranderd in 35000 . Als gevolg hiervan is John nu niet goedgekeurd.

Python-scripting in LuckyTemplates-gegevensrapporten
Python Intellisense en installatie automatisch voltooien
met behulp van Python in LuckyTemplates | Dataset en tekenreeksfunctie

Conclusie

Samenvattend hebben we de juiste syntaxis geleerd voor door de gebruiker gedefinieerde Python-functies , evenals het belang van een documentreeks aan het begin van een nieuwe functie die we gaan maken.

We hebben ook de argumenten besproken die nuttig zijn in verschillende situaties. In deze blog hebben we het gebruikt om begroetingen weer te geven en een formule te maken. Houd er rekening mee dat argumenten de waarden zijn die aan de functie worden voorgelegd wanneer deze wordt aangeroepen.

Daarnaast leerden we over voorwaardelijke uitspraken die worden gebruikt in door de gebruiker gedefinieerde functies , namelijk de voorwaarden " als " en " anders ". U kunt deze gebruiken om voorwaarden in een functie te declareren en te beslissen of bepaalde instructies moeten worden uitgevoerd of niet.

Al het beste,

Gaellim