Pythonda Max Int: Maksimum Tamsayı Sınırlarını Anlamak

Python'da tam sayılarla çalışırken, kodunuzun işleyebileceği maksimum değeri bilmelisiniz. Bu, Python 2 veya Python 3 kullanıp kullanmadığınıza bağlı olacaktır.

Python 2, maksimum tamsayı değerini tanımlayan bir Max Int sabitine ( sys.maxint ) sahiptir. Python 3, maksimum tamsayı sınırını kaldırdı ve yalnızca kodun üzerinde çalıştığı sistem kaynakları tarafından kısıtlandı.

Bu makale, Python'un eski ve yeni sürümlerindeki kavramı açıklamaktadır . Python 2 ve 3'teki limitlere nasıl erişeceğinizi ve limitleri nasıl kullanacağınızı örnek kod ile öğreneceksiniz. Ayrıca, büyük sayılarla hatalardan ve aşırı bellek yüklemesinden nasıl kaçınacağınızı da öğreneceksiniz.

Başlayalım!

İçindekiler

• Python'da Tam Sayıların Hızlı Açıklaması
• Python 2'ye Karşı Python 3
  • Python 2'de tamsayılar
  • Python 3'te tamsayılar
• Python's Max Int: Nedir ve Neden Önemlidir?
• Python 2'de Sys.MaxInt Nasıl Kullanılır?
• Python 3'te Sys.MaxSize Nasıl Kullanılır
• Bir Veri Yapısında Maksimum Tam Sayı Nasıl Bulunur?
• Maksimum Tamsayı Sorunlarından Kaçınmak İçin 3 İpucu
  • 1. İpucu: Uygun Veri Türlerini Seçin
  • 2. İpucu: Verimli Programlama Uygulamaları Kullanın
  • 3. İpucu: Bellek Kullanımını İzleyin
• Son düşünceler

Python'da Tam Sayıların Hızlı Açıklaması

Matematiksel tamsayılar, pozitif, negatif veya sıfır olabilen tam sayılardır. Sınırsız kesinliğe sahiptirler, bu da sistem belleğinin kaldırabileceği kadar büyüyebilecekleri anlamına gelir.

Bu üç sayı tam sayıdır:

• 99

• -923.230.101.493

• 0

Bunun aksine, değişkenler gerçek sayıları temsil eder ve bir ondalık nokta ile yazılır. Bir kayan nokta bilimsel gösterimle de ifade edilebilir. İşte yüzer örnekler:

• 3.14

• -0.5

• 1.23e-4

Python 2'ye Karşı Python 3

Python 2'den Python 3'e yapılan en büyük değişikliklerden biri tamsayıların işlenmesiydi. Çoğu geliştirici artık Python 3 ile çalışacak, ancak büyük tamsayılarla çalışan daha eski kodlarla karşılaşabilirsiniz. İki sürüm arasındaki farkları anlamakta fayda var.

Python 2'de tamsayılar

Python 2, tamsayıları temsil edebilen iki sayısal türe sahiptir: int ve long . int türü, saklayabileceği maksimum ve minimum değerlerle sınırlıdır. Maksimum, sys.maxint sabitiyle kullanılabilir .

Uzun tip, maksimum tamsayı boyutundan daha büyük sayıları saklayabilir. Düz int değerleri üzerinde yapılan bir işlem sys.maxint üzerinde bir değer üretirse , yorumlayıcı veri türünü otomatik olarak long'a dönüştürür.

Python 3'te tamsayılar

Python 3'te bu boyut sınırlaması yoktur. Python 3'te int ve long veri türleri birleştirildiğinde maxint sabiti sys modülünden kaldırılmıştır .

Python 3'teki düz int tipi sınırsızdır, yani ayrı bir uzun tamsayı tipine ihtiyaç duymadan herhangi bir tamsayı değerini saklayabilir.

Bu, programcıların mümkün olan maksimum değer hakkında endişelenmeden veya int ile uzun arasında geçiş yapmadan tamsayılarla uğraşmasını daha kolay hale getirir.

Python's Max Int: Nedir ve Neden Önemlidir?

Python'un maksimum int değeri, bir Python yorumlayıcısının işleyebileceği maksimum tamsayı değerini ifade eder.

C veya Java gibi bazı diller, 32 bit veya 64 bit depolamaya dayalı olarak tamsayılar için sabit bir maksimum boyuta sahiptir. Python, depolanacak değere göre bit sayısını dinamik olarak ayarlaması bakımından farklıdır.

Python'un tamsayıları, makinenizin onu destekleyecek belleğe sahip olduğu sürece boyut olarak büyümeye devam edebilir. Buna “keyfi kesinlik” denir.

Bu, Python'un sonsuz sayıları işleyebileceği anlamına gelmez ! Sistemin hafızası sınırlı olduğu için her zaman pratik bir sınır vardır.

Bununla birlikte, bu sınır genellikle o kadar büyüktür ki, çoğu pratik uygulama için sonsuz da olabilir.

Python 2'de Sys.MaxInt Nasıl Kullanılır?

Python 2'de, sys.maxint sabiti tarafından tanımlanan maksimum tamsayı değerine şu şekilde bakabilirsiniz :

import sys

print("The maximum integer value is: ", sys.maxint)

Sabit genellikle döngüler için üst sınırı tanımlamak için kullanılır. Bu örnek kod, döngü dizininin maksimum tamsayı boyutunun ötesine geçmemesini sağlar .

import sys

for i in range(sys.maxint):
     # do some stuff

Bir sayının maksimum değeri aşmadığından emin olmak için kullanıcı girişini de kontrol edebilirsiniz.

Python 3'te Sys.MaxSize Nasıl Kullanılır

Python 2'deki sys.maxint yerine Python 3'teki sys.maxsize'ı kullanabilirsiniz .

Bunun Python 3'ün işleyebileceği maksimum tamsayı değerini temsil etmediğini anlamak önemlidir. maxsize özelliği, listeler ve dizeler gibi Python'un yerleşik veri yapıları için bir dizin olarak kullanılabilecek bir tamsayının maksimum değerini temsil eder.

Bu değer kullanılabilir belleğe bağlıdır, dolayısıyla farklı sistemler veya yapılandırmalar arasında değişiklik gösterebilir.

sys.maxsize'nin tam değeri genellikle 32 bit platformda 2**31 – 1 ve 64 bit platformda 2**63 – 1'dir. Bunlar, bu platformlarda sabit boyutlu tamsayılar için kullanılabilecek maksimum değerlerdir.

Burada , yetersiz bellek nedeniyle başarısız olacak kadar büyük bir liste oluşturmaktan kaçınmak için sys.maxsize kullanan bir işlev örneği verilmiştir :

import sys

def create_list(input_number):
     if input_number > sys.maxsize:
          print("the requested size is too large.")
          return

     large_list = [0] * input_number

sys.maxsize kullanmadan önce sys modülünü içe aktarmayı unutmayın . Yerleşik bir anahtar sözcük değil, sys modülünün bir parçasıdır.

Bir Veri Yapısında Maksimum Tam Sayı Nasıl Bulunur?

Python 2 ve 3'te, list, tuple veya set gibi yinelenebilir bir veri yapısındaki en yüksek değeri bulmak için max() işlevini kullanabilirsiniz .

İşte bir listedeki en büyük tamsayıyı bulmanın bir örneği:

numbers = [1, 9999, 35, 820, -5]

max_value = max(numbers)

print(max_value)

Bu örnek kod, 9999 sayısını yazdıracaktır.

Bunun karşılığı, minimum değeri döndüren min() işlevidir.

Bir aralıktaki en büyük değerleri bulmak, doğrusal regresyon gibi hesaplamalar yaparken önemlidir. Çok büyük değerler tamsayı sınırlarını aşarsa, hesaplamalarda yanlışlıklar veya hatalarla karşılaşabilirsiniz.

Maksimum Tamsayı Sorunlarından Kaçınmak İçin 3 İpucu

Python'un esnekliği birkaç dezavantajı beraberinde getirir.

Büyük tamsayıları içeren işlemler, gelişigüzel kesinliği yönetmenin ek yükü nedeniyle daha yavaş olabilir.

Büyük tamsayılar ayrıca programınızın bellek tüketimini önemli ölçüde artırabilir ve potansiyel olarak bellek hatalarına yol açabilir.

Sorunlardan kaçınmak için üç ipucu:

1. İpucu: Uygun Veri Türlerini Seçin

Tamsayı değerlerinizin tam boyutunun çok önemli olmadığı birçok senaryo vardır. Bu durumda daha küçük, sabit boyutlu bir veri türü kullanmayı düşünün.

Bu, gereksiz yere bellek tüketmekten ve uygulamanızı yavaşlatmaktan kaçınır.

2. İpucu: Verimli Programlama Uygulamaları Kullanın

Büyük tamsayıları işleyen işlemlerden haberdar olun ve algoritmaları bunu göz önünde bulundurarak tasarlayın.

Bu, hesaplamaları daha küçük parçalara bölmeyi veya büyük bir sayının kesin kesinliğinin gerekli olmadığı durumlarda yaklaşık değerleri kullanmayı içerebilir.

3. İpucu: Bellek Kullanımını İzleyin

Python programınızın bellek kullanımını takip edin ve bellek ayak izini azaltmak için kodunuzu optimize edin.

Bu, artık gerekmediğinde büyük değişkenleri silmeyi veya büyük veri kümelerini verimli bir şekilde işlemek için tasarlanmış araçları veya kitaplıkları kullanmayı içerebilir.

Son düşünceler

Python kodunuzun işleyebileceği maksimum tamsayı değerini anlamak, sağlam ve verimli programlar yazmak için çok önemlidir. Bu makale, kavramı hem Python 2 hem de Python 3'te inceledi.

Her iki Python sürümünde de bu maksimum tamsayı değerlerine nasıl erişeceğinizi ve bunları nasıl kullanacağınızı öğrendiniz. İster Python 2 ister 3 ile çalışın, belleğin aşırı yüklenmesini önlemek için kodunuzu optimize etmeye ilişkin ipuçlarımızı unutmayın.

Bu bilgiyle donanmış olarak, Python'un tamsayı işleme yeteneklerinin tüm gücünden yararlanmak için iyi donanımlısınız!