Pythonda Null: Kod Örnekleriyle 7 Kullanım Durumu

Programlamada, bir değişkenin değerinin olmadığı durumlarla karşılaşabilirsiniz. Bu örnekler genellikle boş olarak bilinen özel bir değerle temsil edilir. C, Java, JavaScript ve PHP gibi birçok programlama dili yerleşik boş değerlere sahiptir, ancak Python, boş değişkenleri temsil etme konusunda biraz farklı bir yaklaşım benimser.

Python'da null'un karşılığı Yok'tur. Python'da bir değerin veya boş değerin yokluğunu temsil eden özel bir sabittir. Kendi veri türünün bir örneğidir - NoneType. Hiçbir değeri veya nesneyi temsil etmeyen kendi veri türü olduğundan, 0, False veya boş bir dize ile aynı değildir.

Python öğreniyorsanız, Python'da Yok kavramını anlamak önemlidir. Uç durumların üstesinden gelen verimli kod oluşturmanız için size araçlar sağlar. Python programlamayı keşfederken, Hiçbirinin gerekli olmadığı çeşitli senaryolarla karşılaşacaksınız.

Bu yazıda, Python'da null veya none'ın ne olduğunu keşfedeceğiz. Boş değerler kavramını sağlamlaştırmanıza yardımcı olması için örneklerin üzerinden geçeceğiz ve vakaları kullanacağız. Ama önce, Python'daki Yok veya Boş değerler kavramını anlayalım.

İçindekiler

• Python'da Null nedir?
  • 1. Yok ve Boş Arasındaki Fark
  • 2. Hiçbir Tür
• Python'da Yok Nasıl Kullanılır?
  • 1. Değişkenlere Hiçbiri Atama
  • 2. Hiçbirini Varsayılan Parametre Olarak Kullanma
  • 3. Kimlik Operatörü ile Hiçbirinin Denetlenmesi
  • 4. Eksik Değerleri Ele Alma
• Python'da Hiçbirinin Daha Fazla Kullanım Örneği
  • 1. Hiçbirini İade İfadesi Olarak Kullanma
  • 2. Hiçbirini Bayrak Olarak Kullanma
  • 3. Özel Nesneler için Hiçbiri Kullanma
• Boş Nesne için Özel İşlevler ve Teknikler
  • 1. Kimlik İşlevi
  • 2. Getattr İşlevi
• Null'u Diğer Programlama Dillerinde Karşılaştırma
  • 1. Java'da boş
  • 2. C'de sıfır
  • 3. PHP'de boş
• Son düşünceler

Python'da Null nedir?

Python'da null'u anlamak için aşağıdaki iki kavramı anlamanız gerekir:

1. Yok ve Boş arasındaki fark

2. tür yok

1. Yok ve Boş Arasındaki Fark

Birçok programlama dilinde null, boş bir işaretçiyi veya bilinmeyen bir değeri belirtmek için kullanılır. Bu dillerde null değerini 0 olarak tanımlayabilirsiniz.

Ancak, Python'da boş nesneleri ve değişkenleri tanımlamak için boş yerine Yok anahtar kelimesini kullanırsınız. Hiçbiri, diğer dillerde null ile aynı amaçlara hizmet etmez. Ancak, ayrı bir varlıktır ve 0 veya başka bir değer olarak tanımlanmamıştır.

2. Hiçbir Tür

Python'da Yok, NoneType adlı bir tür altında sınıflandırılan benzersiz bir veri yapısı türüdür. Birinci sınıf bir vatandaştır, yani onu değişkenlere atayabilirsiniz. Ayrıca bunu bir argüman olarak iletebilir ve sonuç olarak geri dönebilirsiniz.

Bir Yok değişken değeri atadığınızda, bu bir NoneType nesnesi haline gelir. Hiçbiri, boş bir dizeye, False Boolean değerine veya 0 sayısal değerine eşdeğer değildir. Basitçe boş değişken veya hiçbir şey anlamına gelmez.

Artık yok ile ilgili terminolojileri anladığınıza göre, devam edelim ve farklı kullanım durumları için Yok'u nasıl kullanabileceğinizi görelim!

Python'da Yok Nasıl Kullanılır?

Python'da, birkaç kullanım durumu için Yok'u kullanabilirsiniz. Bu bölümde, Python'da Yok'un 4 önemli kullanım durumuna bakacağız.

Spesifik olarak, aşağıdaki kullanım durumlarına bakacağız:

1. Değişkenlere Hiçbiri Atama

2. Hiçbirini varsayılan parametre olarak kullanma

3. Kimlik operatörü ile Hiçbiri kontrol ediliyor

4. Eksik değerleri işleme

Hadi başlayalım!

1. Değişkenlere Hiçbiri Atama

Bir değerin olmadığını belirtmek için değişkenlere Yok atayabilirsiniz.

Örneğin:

x = None

Burada hiçbiri, x değerinin olmadığı veya geçerli bir değere henüz karar verilmediği anlamına gelir.

2. Hiçbirini Varsayılan Parametre Olarak Kullanma

İşlevleri de tanımlamak için Yok'u varsayılan parametre değeri olarak kullanabilirsiniz. Bu, işlevlerinizde varsayılan parametreler için isteğe bağlı bağımsız değişkenlere izin vermek istediğinizde kullanışlıdır.

Aşağıdaki kod, Yok'u varsayılan parametre olarak nasıl kullanacağınızı gösterir:

def greet(name=None):
    if name is None:
        print("Hello, World!")
    else:
        print(f"Hello, {name}!")

# Call the function without providing a name
greet()

# Call the function with a name
greet("Alice")

Bu kodu çalıştırdığınızda “Merhaba Dünya! ” herhangi bir argüman olmadan greet() çağırdığınızda. Ancak greet()'i greet(“Alice”) gibi bir bağımsız değişkenle çağırdığınızda, “Merhaba Alice!” Yazdırır. Bu, işlevin isteğe bağlı bağımsız değişkenlere sahip olmasını sağlar.

3. Kimlik Operatörü ile Hiçbirinin Denetlenmesi

Bir değişkenin Yok olup olmadığını kontrol etmek için kimlik işlecini kullanabilirsiniz . Bu, iki değişkenin aynı nesneye atıfta bulunup bulunmadığını karşılaştırmanıza olanak tanır.

Aşağıda, kimlik işlecini nasıl kullanacağınızı gösteren bir örnek verilmiştir:

# Define a variable with no value
var1 = None

# Define a variable with a value
var2 = "Hello, World!"

# Check if var1 is None
if var1 is None:
    print("var1 is None")
else:
    print("var1 is not None")

# Check if var2 is None
if var2 is None:
    print("var2 is None")
else:
    print("var2 is not None")

Bu kodda, var1 is None True değerini döndürür, çünkü var1'e None değeri atanmıştır. Öte yandan, var2 is None, False döndürür çünkü var2 bir dize değerine sahiptir.

Komut dosyasının çıktısı aşağıda verilmiştir:

4. Eksik Değerleri Ele Alma

Eksik değerlere sahip verilerle de karşılaşabilirsiniz. Bu eksik değerleri Yok ile temsil edebilir ve buna göre işleyebilirsiniz.

Aşağıda, bir sayı listesiyle çalışırken bir örnek verilmiştir:

# Define a list of data with some missing values
data = [1, 2, 3, None, 5, None, 7, 8, None, 10]

def calculate_average(data):
    # Filter out None values using list comprehension
    valid_data = [value for value in data if value is not None]

    # Calculate average if valid_data is not empty
    average = sum(valid_data) / len(valid_data) if valid_data else None

    return average

# Call the function and print the result
print(calculate_average(data))

Bu işlev, listedeki Yok olmayan tüm değerlerin toplamını hesaplar ve bunu Yok olmayan değerlerin sayısına böler. Listedeki tüm değerler Yok ise, işlev Yok değerini döndürür.

Çıktı aşağıda verilmiştir:

Yok'u ve yukarıda belirtilen farklı teknikleri kullanarak, Python'da eksik değerleri etkili bir şekilde işleyebilirsiniz.

Python'da eksik değerleri işleme hakkında daha fazla bilgi edinmek için aşağıdaki videoyu izleyin:

Python'da Hiçbirinin Daha Fazla Kullanım Örneği

Yukarıdaki bölümde tartışılan kullanım durumlarının dışında, Yok'un başka kullanım durumları da vardır. Bu kullanım durumları sık kullanılanlar değildir, ancak bilmek iyidir ve bazı senaryolarda yararlıdır.

Bu bölümde, Python'da Yok'un aşağıdaki 3 kullanım durumunu inceleyeceğiz:

1. Dönüş ifadelerinde Yok kullanma

2. Hiçbirini bayrak olarak kullanma

3. Özel nesneler için Hiçbiri kullanma

Hadi içine dalalım!

1. Hiçbirini İade İfadesi Olarak Kullanma

Özellikle bir işlev belirli bir sonuç bulmadan yürütmesini tamamladığında, dönüş ifadelerinde Yok'u kullanabilirsiniz.

Örneğin, bir listede bir öğeyi arayan bir işlev, öğe bulunamazsa Yok'u döndürebilir. Aşağıdaki kod, dönüş değeri olarak Yok'un kullanıldığını gösterir:

# Define a list
numbers = [10, 20, 30, 40, 50]

def find_in_list(lst, target):
    for i, value in enumerate(lst):
        if value == target:
            return i
    return None

# Search for a number in the list
print(find_in_list(numbers, 30))  
print(find_in_list(numbers, 60))

Bu kodda, find_in_list işlevi, lst giriş listesi üzerinde yinelenir . Hedef değeri bulursa, o değerin indeksini döndürür. Tüm listeyi kontrol ettikten sonra hedef değeri bulamazsa, Yok döndürür.

Çıktı aşağıda verilmiştir:

2. Hiçbirini Bayrak Olarak Kullanma

Bir değişkenin durumunu belirtmek için Yok'u bayrak olarak da kullanabilirsiniz. Örneğin, bir değerin başlatılmamış olup olmadığını işaretlemek veya programdaki özel bir koşulu izlemek için kullanabilirsiniz.

Aşağıda, Yok'u bayrak olarak nasıl kullanabileceğinize bir örnek verilmiştir:

def find_first_even_number(numbers):
    # Initialize the first_even_number to None
    first_even_number = None

    # Iterate over the list of numbers
    for number in numbers:
        # If we find an even number and first_even_number is still None
        if number % 2 == 0 and first_even_number is None:
            first_even_number = number
            break

    return first_even_number

numbers = [1, 3, 5, 7, 8, 10]

# Call the function and print the result
print(find_first_even_number(numbers))  # Outputs: 8

Bu kodda, listede henüz bir çift sayı bulamadığımızı belirtmek için Hiçbiri bayrak olarak kullanılır.

Döngüden sonra first_even_number hala None ise , bu, listede hiç çift sayı olmadığı anlamına gelir.

If first_even_number is not None, it contains the first even number from the list.

3. Using None for Custom Objects

You can use None for custom, user-defined objects, as well. When dealing with attributes, properties, or methods that return other objects, you might use None to signify the absence of a value or a relationship.

The following example demonstrates how you can use None for user-defined objects:

class Person:
    def __init__(self, name):
        self.name = name
        self.best_friend = None

    def set_best_friend(self, person):
        self.best_friend = person

    def get_best_friend_name(self):
        if self.best_friend is not None:
            return self.best_friend.name
        else:
            return None

# Create two Person objects
alice = Person('Alice')
bob = Person('Bob')

# Alice's best friend is Bob
alice.set_best_friend(bob)

print(alice.get_best_friend_name())  

# Charlie doesn't have a best friend
charlie = Person('Charlie')

print(charlie.get_best_friend_name())  

In this example, None is used as a default value for the best_friend attribute of a Person instance. The get_best_friend_name method returns the name of the best friend if there is one, and None if there isn’t.

The above code will output the following:

Special Functions and Techniques for Null Object

Şimdi, NoneType ve null değerleri işleme ile ilgili kullanabileceğiniz bazı özel işlevleri ve teknikleri tartışacağız. İki ana alt bölümü ele alacağız:

1. Kimlik İşlevi

2. Getattr İşlevi

1. Kimlik İşlevi

Python'daki id() işlevi, bir nesnenin kimliğini döndüren yerleşik bir işlevdir . Bu kimlik, ömrü boyunca bir nesneye atanan benzersiz ve sabit bir tam sayıdır.

Bu, farklı bellek adreslerine sahip nesneler arasında ayrım yapmanızı sağlar. İşlev, değişkenlerde veya ifadelerde Yok olup olmadığını kontrol etmek için kullanılabileceğinden, özellikle NoneType nesneleriyle çalışırken kullanışlıdır.

Aşağıda, id() işlevinin kullanıldığı bir örnek verilmiştir:

a = None
b = None
c = 42

print(id(a))  # Output: some unique integer representing None
print(id(b))  # Output: same integer as id(a)
print(id(c))  # Output: different integer from id(a) and id(b)

Bu kodun çıktısı aşağıda verilmiştir:

Yok, Python'da birinci sınıf bir vatandaş olduğundan, kendine özgü bir kimliği vardır. Bu, kimliklerini kullanarak değişkenleri Yok ile karşılaştırmak için id() işlevini kullanabileceğiniz anlamına gelir :

if id(a) == id(None):
    print("a is None")

Çıktı aşağıda verilmiştir:

2. Getattr İşlevi

getattr () işlevi, bir nesnenin özniteliklerine ada göre erişmenizi sağlayan başka bir yerleşik Python işlevidir.

Bir nesne ve bir dize verildiğinde, getattr(), adlandırılmış özniteliğin değerini veya öznitelik yoksa Yok nesnesini döndürür.

Bu, özellikle eksik olabilecek özniteliklere erişmeniz gereken durumlarda, boş değerleri işlerken sizin için yararlı olabilir.

Aşağıda, getattr() işlevinin kullanıldığı bir örnek verilmiştir:

class ExampleClass:
    def __init__(self, x, y):
        self.x = x
        self.y = y

example_obj = ExampleClass(3, 4)

# Access attribute using getattr
print(getattr(example_obj, "x"))  # Output: 3
print(getattr(example_obj, "z", None))  # Output: None

Yukarıdaki örnekte, x özniteliğine erişmek için getattr() işlevini kullanıyoruz ve var olmayan bir z özniteliğine erişmeye çalışıyoruz.

Varsayılan bir Yok değeri sağlayarak, bir AttributeError oluşmasını önler ve bunun yerine Yok nesnesini alırız.

Sonuç olarak, bu işlev, boş nesnelerin veya eksik özniteliklerin varlığında bile güvenli öznitelik erişimine izin verir.

Bu kodun çıktısı aşağıda verilmiştir:

Null'u Diğer Programlama Dillerinde Karşılaştırma

Bu yazının başında Python'daki Null ile diğer programlama dillerindeki Null'un kısa bir karşılaştırmasını yapmıştık.

Bu bölümde, bu konuyu ileriye taşıyacağız ve diğer popüler programlama dillerindeki Null'u Python'daki Null ile karşılaştıracağız. Bu, farklı bir programlama geçmişinden geliyorsanız, Python'daki Yok kavramını daha iyi anlamanıza yardımcı olacaktır.

Hadi başlayalım!

1. Java'da boş

Java'da "null" anahtar sözcüğü, herhangi bir nesneye veya değere işaret etmeyen bir referansı temsil eder. Bir değerin olmadığını belirtmek için kullanılır ve genellikle nesne referansları için varsayılan değer olarak kullanılır.

Örneğin:

String myString = null; // Declare a String object with a null reference

Java'nın boş değeri, Python'un Yok değerinden farklıdır. Null, bir nesnenin eksikliğini temsil ederken, Yok, NoneType'ın gerçek bir nesnesidir.

2. C'de sıfır

C programlama dilinde null, başlatılmamış veya boş bir işaretçiyi gösteren bir boş işaretçi ile temsil edilir. Boş işaretçi genellikle 0 tamsayı değeriyle temsil edilir.

Aşağıda, C'de boş işaretçi kullanmanın bir örneği verilmiştir:

int *myPointer = NULL; // Declare an integer pointer with a null reference

C'de boş, belirli bir veri türüyle ilişkili değildir. Başlatılmamış veya boş işaretçiler için yer tutucu görevi görür.

3. PHP'de boş

PHP'de null değeri veya referansı olmayan bir değişkeni temsil eder. Diğer dillerde olduğu gibi null, başlatılmamış veya boş değişkenleri belirtmek için kullanılır.

Aşağıda, PHP'de Null'a bir örnek verilmiştir:

$myVar = NULL; // Declare a variable with a null reference

PHP'nin boş değeri, belirli bir veri türünün nesnesi değil, bir değerin yokluğunu temsil eden özel bir sabittir.

Son düşünceler

Bir Python programcısı olarak yolculuğunuzda, Yok değerlerini öğrenmek çok önemlidir. Bu, Python'un "burada hiçbir şey yok" deme biçimi olarak hizmet eden benzersiz bir özelliktir.

Bir değerin yokluğunu temsil etmek için gereklidir. Yok'u anlayarak ve doğru şekilde kullanarak, isteğe bağlı bağımsız değişkenlerle daha esnek işlevler oluşturabilir ve eksik verileri etkin bir şekilde işleyebilirsiniz.

Ayrıca, Yok değerleri, işlevlerinizin bir şey olmadığında veya bir koşul karşılanmadığında net bir şekilde iletişim kurmasına olanak tanır. Ayrıca, veritabanlarıyla, kullanıcı tanımlı nesnelerle uğraşırken veya değişkenleri başlatmanız gerektiğinde Yok'u anlamak çok önemlidir.

Python'daki Yok değerleri hakkındaki bu kılavuz, kodunuzda Yok nesnesini kullanmak isteyeceğiniz bazı önemli senaryoları gösterir.