Hoe f-verdelingen in Excel te gebruiken

f-verdelingen zijn kansverdelingen in Excel die de verhouding vergelijken in varianties van steekproeven uit verschillende populaties. Die vergelijking levert een conclusie op of de varianties in de onderliggende populaties op elkaar lijken.

F.DIST: Linkszijdige f-verdelingskans

De functie F.VERD retourneert de linkszijdige kans op het waarnemen van een verhouding van varianties van twee steekproeven die zo groot is als een opgegeven f-waarde. De functie gebruikt de syntaxis

=F.VERD(x,deg_freedom1,deg_freedom2,cumulatief)

waarbij x de gespecificeerde f-waarde is die u wilt testen; deg_freedom1 is de vrijheidsgraden in de eerste, of teller, steekproef; deg_freedom2 is de vrijheidsgraden in de tweede, of noemer, steekproef, en cumulatief is een logische waarde (0 of 1) die Excel vertelt of u de cumulatieve verdeling wilt berekenen (aangegeven door cumulatief in te stellen op 0) of de kansdichtheid ( aangegeven door cumulatief in te stellen op 1).

Als voorbeeld van hoe de F.VERD-functie werkt, stel dat u twee steekproefvarianties vergelijkt, één gelijk aan en één gelijk aan . Dit betekent dat de f-waarde gelijk is aan . Neem verder aan dat beide steekproeven 10 items hebben, wat betekent dat beide steekproeven vrijheidsgraden hebben die gelijk zijn aan en dat u een cumulatieve kans wilt berekenen. De Formule

=F.VERD(2/4,9,9,0)

geeft de waarde 0,6851816 terug.

F.DIST.RT: Rechtszijdige f-verdelingskans

De functie F.DIST.RT lijkt op de functie F.DIST. F.VERD.RT geeft de rechtszijdige kans op het waarnemen van een verhouding van varianties van twee steekproeven zo groot als een gespecificeerde f-waarde. De functie gebruikt de syntaxis

=F.VERD.RT(x,deg_freedom1,deg_freedom2,cumulatief)

waarbij x de gespecificeerde f-waarde is die u wilt testen; deg_freedom1 is de vrijheidsgraden in de eerste, of teller, steekproef; deg_freedom2 is de vrijheidsgraden in de tweede, of noemer, steekproef, en cumulatief is een logische waarde (0 of 1) die Excel vertelt of u de cumulatieve verdeling wilt berekenen (aangegeven door cumulatief in te stellen op 0) of de kansdichtheid ( aangegeven door cumulatief in te stellen op 1).

Als voorbeeld van hoe de F.DIST.RT-functie werkt, stel dat u twee steekproefvarianties vergelijkt, één gelijk aan en één gelijk aan . Dit betekent dat de f-waarde gelijk is aan . Neem verder aan dat beide steekproeven 10 items hebben, wat betekent dat beide steekproeven vrijheidsgraden hebben die gelijk zijn aan en dat u een cumulatieve kans wilt berekenen. De Formule

=F.VERD.RT(2/4,9,9)

geeft de waarde 0.841761 terug, wat suggereert dat er ongeveer 84 procent kans is dat u een f-waarde zou waarnemen die zo groot is alsof de varianties van de steekproeven equivalent zouden zijn.

F.INV: Linkszijdige f-waarde gegeven f-verdelingskans

De functie F.INV retourneert de linkszijdige f-waarde die overeenkomt met een gegeven f-verdelingskans. De functie gebruikt de syntaxis

=F.INV(kans,deg_freedom1,deg_freedom2)

waarbij waarschijnlijkheid de waarschijnlijkheid is van de f-waarde die u wilt vinden; deg_freedom1 is de vrijheidsgraden in de eerste, of teller, steekproef; en deg_freedom2 is de vrijheidsgraden in de tweede, of noemer, steekproef.

F.INV.RT: Rechtszijdige f-waarde gegeven f-verdelingskans

De functie F.INV.RT retourneert de rechtszijdige f-waarde die overeenkomt met een gegeven f-verdelingskans. De functie gebruikt de syntaxis

=F.INV.RT(kans,deg_freedom1,deg_freedom2)

waarbij waarschijnlijkheid de waarschijnlijkheid is van de f-waarde die u wilt vinden; deg_freedom1 is de vrijheidsgraden in de eerste, of teller, steekproef; deg_freedom2 en is de vrijheidsgraden in de tweede, of noemer, steekproef.

F.TEST: Variaties in de waarschijnlijkheidsgegevensset zijn niet verschillend

De functie F.TEST vergelijkt de varianties van twee steekproeven en retourneert de kans dat de varianties niet significant verschillen. De functie gebruikt de syntaxis

=F.TEST(matrix1,matrix2)

waarbij array1 een werkbladbereik is dat het eerste voorbeeld bevat en een werkbladbereik is dat het tweede voorbeeld bevat.